In Nederland had ik de aanvraag via mijn werk ontvangen. Of we iets wilden sponsoren voor een asiel/dierenbescherming op Curacao. Natuurlijk wilden we dat. Sandra heette mijn contactpersoon, en we hadden al een paar keer per mail of app contact gehad, maar we hadden beiden geen idee wie er aan de andere kant zat.  Aangezien wij toch richting Curacao gingen ( vakantie) wilde ik het gevraagde best mee nemen. Kon ik tenminste gelijk kijken of de gevraagde jasjes goed terecht kwamen.

Aangekomen op Curacao hadden Sandra en ik al een paar keer contact gehad om een datum te prikken.  Ik had al geprobeerd uit te vogelen waar we heen moesten maar ik kwam er via google en internet niet helemaal uit. 

Een bezorgde vriendin, wonende op Curacao, vroeg me meermalen tijdens ons verblijf of ik iets meer wist van dat beoogde asiel of opvang  omdat je ook op Curacao niet alleen maar goede mensen hebt. Ze drukte me op het hart om haar nog wel wilde laten weten waar we op de dag zelf heen moesten rijden. Ik vergat het natuurlijk toch nog door te geven.

Gelukkig was mijn intuitie goed en kwamen we  uit op de plek waar we moesten zijn. Sandra was een lieve vrouw, met een enorm groot hart voor de dieren die graag de dierenartsen - die belangeloos hun medewerking leveren aan het dierenasiel (een van de vele) en dierenbescherming- nieuwe jasjes gunde zodat ze hun werk weer smetteloos konden doen.

Er is – net als in Nederland- weinig geld beschikbaar, dus aan kleding wordt weinig aandacht aan geschonken, en zo scheelt dat natuurlijk weer op andere fronten. Natuurlijk hebben we een rondleiding gehad en onze ogen uitgekeken.

Je kunt discussies voeren of het systeem met betrekking tot dierenopvang perfect en feilloos is. Dat is het niet. Misschien zou het anders kunnen. Wat ik echter vooral zie is dat honderden vrijwilligers over heel Curacao  proberen de populatie katten en honden te verminderen door  de dieren die zwerven te vangen voor castratie en sterilisatie en de puppies en kittens goed onder te brengen. Dat is moeilijk in een land waar de normen en waarden ten aanzien van dieren heel anders liggen dan in bijvoorbeeld Nederland.

Ik vind het razend knap dat er een netwerk is ontwikkeld waarin mensen elkaar inseinen waar een zwerfhond loopt, gevoederd wordt, gevangen, gecastreerd en desnoods terug geplaatst. Waar ik zelf heel blij van word is dat leerlingen van scholen verplicht/vrijwillig stage moeten lopen om te zien hoe het werkt en de gevolgen zijn van handelingen die van oudsher ingebakken zijn in de cultuur op Curacao, en ik denk dat daar op lange termijn, hele lange termijn pas een verandering in die zo belangrijke omgang met dieren zal komen.

Het zat vol in het asiel met kittens, maar vooral ook heel veel puppies. Jonge puppies die gewoon in aantallen van 9 langs de weg worden gezet. Puppies zijn kennelijk onhandig, kosten geld en dat is er meestal niet. Ik stapte in een vertrek met wel 15 puppies. Je zou verwachten dat zwerfpuppies bang, agressief of stil zijn. Niets van dat al. Stuk voor stuk blije puppies. Een klein bruin hondje zonder staart sprong er uit. Hij bleef maar voor me staan, zachtjes om hoog springend om mijn aandacht te trekken, en hoopvol heen en weer huppelend en als een kind zo blij toen ik ging zitten om met hem te knuffelen. Hij sprong op mijn benen en nestelde zich gezellig om mijn schoot.  Ik smolt.

In ons drukke leven is echter geen plek voor een hondje. Een hond heeft recht op liefde,aandacht, gezelligheid en regelmatig lekker rennen. Het laatste is bij ons lastig omdat we de hele dag weg zijn. Dat kan bij ons gewoon niet, en dus ben ik verstandig en gaan we niet aan honden beginnen.

De liefde die ik echter in nog geen vijf minuten van dit kleine hondje kreeg was zo zuiver, zo onvoorwaardelijk en overweldigend dat ik er nog met tranen in mijn ogen aan terug kan denken. Ik kwam iets brengen, maar ik kreeg zo veel terug.

Nee, de situatie is verre van  ideaal, ik hoop dat ik via deze weg, en ons bezoek daar een heel klein steentje aan heb mogen bijdragen. Ik hoop dat de situatie op lange termijn zal verbeteren.  Ik hoop dat als er mensen naar Curacao gaan, en je weet bovendien heel goed waar je aan gaat beginnen, en je was toch al op zoek naar een hondje of kat in de asiels in Nederland, maar je kon op de een of andere  manier daar niet slagen,  kijk dan daar. Je weet niet wat je ziet.