Vuil

Ik ben overwegend een redelijk vredelievend mens. Op dit moment verkeer ik echter met een soort koude oorlog met de HVC. Oftewel, de Huis Vuil Centrale. Ik zou er een andere benaming voor kunnen bedenken maar ik hou het netjes.

Enige maanden geleden moesten wij serieus gaan starten met vuil te scheiden. Dat deden we al jaren, dat wil zeggen, gft en rest. Ook waren we ooit gestart met plastic te scheiden maar nadat onze plastic zakken door de straat en het vuil door onze tuin wapperde waren we daar klaar mee. Net als de meeste huishoudens. Niet uit onwil, maar vooral uit ergernis om die puinhoop te vermijden. Nu ineens, begin dit jaar werd duidelijk dat onze trouwe grijze bak met al het restafval niet meer eens per 14 dagen opgehaald wordt, maar eens per maand. En dat ga je dan niet redden. We kregen de brief binnen en ik hing een paar dagen later aan de lijn.

De dame aan de andere kant belde me netjes terug, op maandagochtend om even over achten terwijl ik in de sportschool mijn buikspieren aan het teisteren was. Al hijgend nam ik op om vervolgens in een discussie te belanden. Mijn vraag,  waarom er dan geen containers beschikbaar worden gesteld zodat het allemaal Netjes op geborgen kan zijn in plaats van die sneue zakken die wegwaaien, of we dat die in de toekomst dan  voor alles krijgen. Papier, glas, plastic. Ook goed. Niet handig voor kleine tuinen, dat snap ik maar ik zou er blij mee zijn.

Dat kon ze me niet vertellen, noch antwoord geven op mijn vraag of dat het in de toekomst dan allemaal ondergrondse containers zouden worden. Want ook daar ben ik blij mee. Het maakt me niet uit, ik wil graag afval scheiden, dat is een goede zaak maar ik hou niet van beestjes in mijn tuin als ik in het zonnetje zit en er allemaal nare vliegen rondom mijn hoofd gaan vliegen (ieks ieks ieks) dus graag afval scheiden prima, maar dan wel zo efficiënt mogelijk. Volgens mij zijn die ondergrondse containers goedkoper ook op lange termijn maar goed, het was nog vroeg, ze vond me al niet zo leuk dus die discussie heb ik laten zitten.

Ze had niet op alle vragen antwoorden en raadde mij aan de Gemeente te bellen. Maar, zei ik vriendelijk doch zeer gedecideerd, voor vragen moet ik mij bij jullie melden volgens de brief. Dussss. Tja, tja. Allemaal lastige vragen, vond de dame. Ik werd met een kluitje in het riet gestuurd. Gewoon allemaal zelf regelen. Zelf doen. Zelf doen. Grom.

Vervolgens zie ik tot mijn verbazing dat veel van mijn buren in de loop der week allemaal een papiercontainer voor hun deur hebben staan. Dus toch. Ik weer bellen. Ja, nee, (Hoe zo, ja nee. Neem een beslissing. ) Dat doen we bij hoge uitzondering. Blablabla. Ok. Via deze weg lukt het niet. Ik heb uiteindelijk op aanraden van een buurvrouw gewoon een mail gestuurd. “Graag wil ik een papiercontainer met ons adres erbij”.  Zelfde week nog binnen. Hmmm. kan dus wel. Hoe ingewikkeld wil je het hebben.

Het plastic scheiden wij keurig netjes en dat gaat als een tierelier. We praten nog niet over de meeuwen die blij zijn met al die zakken en ze fijn openscheuren. Dat zie ik gelukkig niet want onze zakken hangen ver weg.

Maar het legen van die containers dat is nog even een dingetje. Vorige maand werd mijn groene bak niet geleegd. En die zat stikvol. Ja, dat krijg je natuurlijk met al dat keurig scheiden. Braaf als we zijn.  Ik weer bellen. Ja dan moet u de bak laten staan.

Pardon? Laten staan? Dat mag toch niet?  Ik krijg zo’n mooie rode sticker als ik dat doe.

Nee mevrouw, in dit geval mag dat. O. Nu wel? Zucht. Grom.

Goed, laten staan. Container werd inderdaad na een week, ik herhaal een week….. buiten staan geleegd. He he.

Die week erna de papiercontainer. Ook Niet geleegd. Er zat inderdaad een blikje Red Bull in wat een keurig opgevoed kind er waarschijnlijk in gegooid heeft, en ja, dat is inderdaad geen papier. Al heb ik dat er niet in gegooid, het is mijn container dus mijn probleem. Blikje eruit gehaald. Laten staan dit keer.

Ik weer bellen. Ja dat is raar,  vreemd. Zelfde verhaal. Na die een week buiten te hebben laten staan heb ik die maar weer naar binnen gehaald.  Heel jammer. Papier aanstampen werkt niet als met restafval. En er kan nu echt Niets meer bij. Stampvol. Zucht. Grom.

Vorige week kom ik versneld aan rennen met mijn grijze container, mijn lieve buurvrouw met rollator staat te zwaaien naar de mannen dat ze moeten wachten omdat ik inmiddels achter de vrachtwagen sta om aan te sluiten maar de mannen stappen in aan de voorkant in (om even voor half acht in de ochtend) en ze rijden zo weg.

Daaaag. Voor alle duidelijkheid, ze horen vanaf half acht te komen. Toen was ik even geen blij ei. Eerder een ontploft ei. Hels. Grom.  

Bellen. Voor de verandering.

Ja. Te laat. Te laat? Pech. Hallo. Niet te laat. Zij te vroeg! Nee mevrouw. Over vier weken weer een kans. Vier weken? Volgende keer moet u de container maar de avond er voor buiten zetten. Halloooooo. Dat mag toch ook niet? Dan krijg ik weer zo’n rode overtredingssticker. Dus? Helaas mevrouw. Succes verder. Daaag.  Grom. Grom. Grom.

En nu ben ik stout geweest. Heeeeel stout. Onze overburen vallen in een andere “leegwijk” .  Die hadden vanmorgen de grijze container buiten staan. Ik heb de mijne erbij gezet. Hartstikke illegaal. Want dat mag niet van de mevrouw van de HVC. Ik heb hem net opgehaald. Leeg.

Zonder rode vermanende foei sticker. Lekker puh.