Ze loopt de deur uit, een dame met een maatje 38 die graag in een 36 wil. Waarom, waarom willen wij vrouwen  (ja tuurlijk ik ook, niet schijnheilig lopen doen) toch perse in die kleine maatjes passen waar we helemaal niet in horen te zitten?

Niet dat ik in maat 36 pas, dat heb ik geloof ik nooit gekund, en bovendien mag ik dat niet eens want toen ik ooit, heel lang geleden - prehistorisch tijdperk ja-  onder een bepaald gewicht kwam vanwege een cholesterol beperkt dieet, kreeg ik me daar een gemopper naar mijn hoofd dat de echte Karin weg was (ik hoor dus vooral rond en bol te zijn, ik dank u hartelijk)  en of ik alsjeblieft weer normaal wilde gaan eten. 

Kennelijk moet het dus ook bij je passen. Bovendien heeft het een ander voordeel als je iets boller bent, je ziet minder rimpels, dus waar zeur je nu eigenlijk over.  (ik had ooit de filosofie dat ik elk jaar 1 kilo moest aankomen om rimpels te voorkomen, maar dat was toch niet een heel goed plan aangezien ik dan rond mijn 80e, mocht ik dat ooit gaan halen, gerold moet worden)

Deze dame wil het liefste in maat 34 passen maar dat ging al helemaal niet. Tegen beter weten in toch de 36 passen, terwijl de maat 38 afgetekend en wel met de zakken en twee vetrolletjes er over heen uitpuilden. Dan heb je maat 38. Mooie maat toch? Ik zou er blij mee zijn.  Ik schreeuwde inwendig tegen haar, doe het niet lieverd, slaaaaaat nergens op maar nee. Het moest en het zou toch echt 36 worden. Want ze had minder gesport en daar kwam het door. Met een week of twee is het eraf, verzekerde ze mij.  Tuurlijk lieverd. Je hebt gelijk.

Levensles van een dinosaurus:

Wijffie met je maatje 38/36……Er komt een moment dat je voor de spiegel staat en dat je grommend denkt, he, dat kwabje moet weg. hm. Ploeteren, en in het slechtste geval lijnen. Dieten. (niet doen, helpt echt niet) Dat duurt drie maanden voordat je denkt, shit, hij gaat niet weg. Hoe kan dat nou? Leeftijd schattie. Leeftijd.

Het volgende stadium is dan…….Die rimpel zat daar gister niet, maar ach, ik heb raar gelegen, dat trekt vandaag nog wel weg. Dat je een uur later nogmaals voor de spiegel staat en dat je denkt, duh….. Hij zit er nog. En dat je in de avond denkt. Hij is nog niet weg. Hij gaat nooit meer weg.  Nooit meer. Paniek. Leeftijd schattie. Leeftijd.

Jammer joh. Ik heb er nog eentje.

Kijk es in de spiegel als je bijvoorbeeld over een tafel heen leunt waar zo’n fijne spiegel of reflectie in te zien is. Al die onderkinnen, je ziet ze ineens allemaal. Je schrikt je het apelazarus. Nee, dat ben ik niet. Ja, dat ben je wel. Moet je je zelf eens van opzij in de spiegel bekijken. Je denkt dat je naar een oud lijk kijkt, en dat blijk je zelf te zijn.  Ieuw!!!  Ga op je hoofd staan na je veertigste en het hangt weer op de plek waar het hing toen je 20 was. Of je daar nou zo gelukkig van wordt weet ik niet, maar het is wel een feit.

Met je gewicht gaat het net zo. Er komt een moment dat je denkt, watte?? En nu? Ja jammer dan. Maatje groter. Lieffie, Doe Een Goede Maat. Staat beter dan een te krappe.

Maar….lieve – eventueel mede gefrustreerde- lezertjes van mij…… Wij doen dat zelf. Een man doet daar niet moeilijk over. Die zegt gewoon dat er nieuwe kleding moet komen omdat jij niet goed gewassen hebt. (of wat voor smoes dan ook)  Klaar. Niet ingewikkelder maken dan het is. En gelijk hebben ze. Moeten wij een voorbeeld aan nemen. Wij Doen Gewoon Stom.

Welke gek heeft overigens besloten dat er corrigerend ondergoed op de markt moest komen? Dat moet toch echt een  vrouw zijn geweest want een man gaat zich zelf daar echt niet in hijsen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga er dood in. Ik heb het gevoel dat ik niet kan ademhalen dus niets voor Kaatje. Opzouten met die strakke muk. Lang geleden ritueel verbrand. Bovendien moet kleding fijn zitten. Het liefst van die lekkere zachte knuffelstoffen met hoge aaibaarheidsfactor.  Dus dan ook zeker geen strakke onderkleding. Ook zo stom. Doen we allemaal zelf. Heel stom.

Resume. Koester je bolle wangen, hou van je vetjes, je wordt er lekker zacht door, zorg wel dat je je veters zelf dicht kunt blijven strikken als maatstaf en lach vooral. Lach heel veel.  En ja,  dan schieten de rimpels nog harder je hoofd in.  Maar liever een lachend hoofd met rimpels dan een zuurtje met rimpels.