We lopen op de nachtmarkt van Kolhorn. We zijn bijna aan het eind van het rondje als mijn oog valt op een broodmagere oudere dame met een rug vol tatoeages. Ik denk een maatje 32, ze heeft een gelooide huid die me vertelt dat ze heel veel rookt of heeft gerookt.  Maar wat vooral opvalt zijn haar schoenen. Ze heeft pumps aan, die zijn zo groot, beetje lomp voor haar gewicht  en ook nog eens behoorlijk hoog dat haar magere benen het eigenlijk niet aankunnen en ze is er duidelijk niet aan gewend op  te lopen.

Het loopt wat moeizaam en ik zie met iets van leedvermaak – sorry hoor ik kan het niet laten - dat er nog een brug aankomt ook. Met van dat zachte asfalt en kleine treetjes van hout er op. Ha. Dat ga ik eens nader bekijken, en sterker nog, ik ga proberen er een foto van te maken. Had ik al verteld dat Kolhorn vooral van die kinderkopjes of kleine steentjes heeft? Ik kan er niets aan doen, ik moet hier vreselijk om lachen. Achter mij probeert DM mij ervan te weerhouden een foto te maken, dit kan ik niet laten lopen, dit verzin je toch niet?

De brug is een uitdaging, halverwege wordt ze gelukkig voor haar een beetje gered omdat ze iemand tegenkomt die ze kent, dus ze kan even opgelucht ademhalen en even stilstaan. Lang stilstaan lukt overigens niet, want het is druk dus stilstaan is eigenlijk helemaal geen optie. Ik zie aan haar houding dat ze zichzelf nog net over de rand van de brug heen kan trekken en wiebelt voorzichtig naar een plekje waar ze wel veilig kan stilstaan.

Gekkenhuis. Ik zie een tweede uitdaging om op de foto te zetten. Ze heeft een vriendin nu naast haar staan met koeienlaarzen aan. De mussen vallen nog net niet van het dak, zo warm is het nog niet, maar deze met bont gevoerde laarzen en koeienprint aan de buitenkant zitten tot boven haar knie onder een flodderig jurkje wat me nogal aan Ma Flodder doet denken. Ik kan mijn geluk niet op over zoveel prachtige beelden maar ik krijg beide dames niet gelijk op de foto.

Wat een gekkigheid. Waarom doen we dat toch. We doen er allemaal aan mee. Je uitdossen omdat je denkt dat het mooi staat. Is er dan niemand die tegen je durft te zeggen dat het geen potje is en dat je een bepaald jurkje of schoenen niet moet aandoen omdat het geen gezicht is? Of zijn we zo eigenwijs dat we gewoon doen wat we willen. In dit laatste geval vind ik het goed, lekker doen wat je echt wil, volg je eigen wil. Maar ik zie bij sommige, zoals deze mevrouw, dat ze zich eigenlijk helemaal niet fijn voelt op deze schoenen. Trek ze dan niet aan muts!!

Er schiet me nog een voorbeeld in gedachten waar ik me ook tranen om gelachen heb. Op een festival zag ik een dame lopen met naaldhakken. Duidelijk geen vaste bezoeker van festivals anders weet je dat de meeste festivals op weidegrond gehouden worden waar normaliter koeien lopen en na meerdere regenbuien je glijdend over het gras –of wat er op dat moment nog van over is, modder- heen gaat/glijdt. Deze dame nam met elke stap die ze deed grote plaggen gras mee naar boven. Niet alleen bleef ze continu steken, het loopt ook een beetje vreemd als je continu je benen naar boven moet trekken om te kunnen verplaatsen, je loopt bijna “wad”maar dan op het droge. Heerlijk.

Ach ,wij zijn er goed in, maar mannen kunnen er ook van wat. Mannen in midlife crisis die gaan skeeleren of gaan motorrijden terwijl ze dat nog nooit gedaan hebben. Van die sneue mannen die haren gaan verven omdat ze denken dat ze daar jonger door lijken. Not. Ik heb nieuws voor je…..die rimpels komen alleen maar harder aan, doe nou maar gewoon die mooie grijze kop, en dat buikje krijg je ook niet weg door te halsoverkop te gaan dieten of te lijnen. Je moet maar zo denken, als je afvalt krijg je alleen maar meer rimpels.

 Ik heb er nog eentje, die moet nog wel even genoemd worden. Mannen die kaal worden en die zes haren gaan verdelen over hun hele schedel. NIET DOEN!!! Owwww en ik heb er nog eentje. Echt waar. De laatste.  Mannen met echte goede staarten of lang haar mag hoor. Maar dit mag niet.

Je hebt geen haar meer op je hoofd. En dan ga je ter compensatie op de plek waar nog wel een klein beetje haar groeit -voordat er rare beelden ontstaan ik heb het nu over je nek- een staartje laten groeien. O. nee. Wat. Erg. Ik mag het niet doen natuurlijk maar ik heb zo de neiging om met een schaar dat sneue staartje er af te knippen. Dus je weet het. Als je me ziet met een duivelse grijs en een schaar, is er een schone taak te verrichten.