Vriendje M roept me. Op de luidspreker vanuit Spotify klinkt Dust in the wind van Kansas. In de andere slaapkamer van het appartement waar onze vriendjes slapen wijst hij trots op zijn kunstwerk. Geschreven in het stof op de lampenkap staat ook Dust in the Wind. Het is inderdaad een beetje stoffig hier. Wat heet, Stoffig met hoofdletter. Ik heb per ongeluk het bed van zijn plek geschoven en zag tot mijn afgrijzen zeker 3 cm stof. Ik heb het snel terug geschoven alsof ik het niet gezien heb.

Madam Mikmak, een super lief mens, onze hospita voor deze dagen is ofwel blind, of niet bepaald Miep Kraak. Nu verslijt ik mezelf niet bepaald als Miep Kraak, ik erger me thuis suf aan die stofwolken die onze miauwende schatjes rond laten dwarrelen maar een echte Echte Miep Kraak dacht ik toch niet te zijn. Ik kom mezelf hier behoorlijk tegen. Ik vind de douche niet te aanschouwen. De douchebak loopt bijna over, de afvoer loopt niet door en ik ga maar niet beschrijven wat er in het putje zit.

Wat is het verschil tussen stoffig en gewoon vies. Hm. Ik heb voor de aardigheid na het douchen met mijn handdoek de pijp achter het toilet voor de helft schoongemaakt. De ene helft is nu wit, de andere helft is bruin. Ik denk dat als ik hier over een jaar terug kom dat ik hetzelfde aantref. Op de grond ligt iets van beton met van die kiezenstenen gegoten. Het is dus bobbelend onder je voeten. Ik weet niet zeker of dit alleen van de stenen komt of dat het van andere dingen komt. Ik merk dat ik bij tijd en wijle griebel van dit appartement. Maar ja, iets anders zoeken is ook weer wat en het ligt wel op een super plek.

Daarnaast is Madam Mikmak super lief. Het is een oud lief wijffie wat het ontzettend goed bedoelt maar dit verhuren eigenlijk niet meer moet doen. Het is gewoon te groot, te veel. Mijn handen jeuken om de keuken eens een super beurt te geven. Overal staan kopjes, schotels, overal hangen lepels, pannen maar ook zooi die in mijn ogen lekker weggegooit moeten worden. Van die plakkerige pakjes met ondefinieerbare substantie waarvan ik denk dat de houdbaarheidsdatum allang overschreden is. Wat een bende. Ik heb even snel op mijn blote voeten een mok thee gepakt maar ik plak overal aan vast. Yak. Ieuw.

In de komende dagen komen we er achter dat ook de glazen bij het drinken van een colaatje een vreemde schuimlaag achterlaten, en dat er misschien dan ook niet afgedroogd wordt. Eigenlijk bizar want er staat –naast een nieuwe wasmachine waar ze ook niets in stopt want de handdoeken heb ik uiteindelijk maar in de wasmachine gepropt zodat ik die bult niet meer zag - een ogenschijnlijk hagelwitte nieuwe vaatwasser, ik snap er echt niets van.

We geven het alle vier maar op. ((Gelukkig kwamen we aan in het donker dus zagen we het nog niet zo goed, vrijdags vroegen we ons af of het zo was, zaterdag wisten we dat het zo was, zondag begonnen we te gruwen en maandags gingen we gelukkig weg.)) We accepteren dat we meer Miep kraak zijn dan we dachten en leggen ons er bij neer. Op de recensies op de site kun je dus niet afgaan, want die waren lovend. Lovend over de locatie. Lovend over madam Mikmak. Ja dat is wel waar. Niets gelogen. Maar niets over de 69 treden die we elke dag op moeten lopen. En niets over de vuiligheid. Tja.

Mijn gevoel voor rechtvaardigheid staat flink in dubio als ik na het weekend uitgenodigd wordt door de site om te laten weten wat ik van onze boeking vond. En persoonlijk ook nog een keer door Madam Mikmak die een lovende kreet op de site schrijft over de levendige, actieve en gezellige club van Kaatje die haar bezocht heeft.Tssss. wat moet ik nu. Als niemand ooit iets schrijft over de bende dan boeken na ons weer van die goedgelovige zielen dit bruine appartement wat ooit wit was.

Ik laat er een paar dagen over heen gaan. Laffe tekkel die ik ben. En dan schrijf ik op de site dat we zwaar onder de indruk zijn van de gastvrijheid. Niets is te veel voor Madam Mikmak. Als je de 69 treden vergeet die je elke keer opmoet, beetje stevig in je schoenen staat en niet opziet tegen wat uitdagingen die op je pad komen in dit appartement en een beetje creatief kunt denken is het een super appartement. Beetje laf. Maar toch ook wel eerlijk. Sorry Madam Mikmak. Ik heb ook iets geleerd. Toch beetje Miep Kraak.