Helden uit je jeugd

Vorige week legde Bowie al het loodje en deze week is Glenn Frey van de Eagles ook gaan hemelen. Ik ken ze helemaal niet persoonlijk en toch raakt het je even. Twee jaar geleden fietsten DM en ik door Berlijn en in de snelheid zag ik een fiets staan die mijn aandacht trok. We stopten om even te kijken bij het monumentje wat snel was neergezet voor de Chinese kunstenaar Ai Wei Wei, die wij ook al eens mochten bewonderen in het  Cobra museum. De man zat in China opgesloten omdat hij gezien werd een soort gevaar  voor China,  en dit was een steunbetuiging.

Doordat we stopten raakten we geinteresseerd in het prachtige gebouw waar dit initiatief vanuit kwam, en waar uit bleek dat daar voor hetzelfde gebouw allemaal Hele Belangrijke Mensen stonden te wachten, op de wellicht mogelijke aankomst van David Bowie. De expositie die nu in het Groningermuseum is, startte toen in Berlijn en het zou kunnen dat hij zelf zou langs komen. Hij kwam uiteindelijk niet maar het was bijzonder vermakelijk om de mensen te zien paraderen die voor de paparazzi maar steeds de trap op en af liepen om toch vooral op de foto te komen.

Wij zijn er later die week natuurlijk ook heen gegaan en toen werd mijn bewondering voor Bowie nog groter. Vond ik hem vroeger misschien nog een beetje eng, nu zag ik zijn hele leven, muziek, films, en invloeden pas bij elkaar. Met invloeden bedoel ik zijn pogingen tot het beter maken van de wereld, denk aan de Berlijnse Muur en inzet voor de Aboriginals. Het was een mooie expositie die hem echt terechte eer bracht, en ik begrijp nu pas dat hij toen waarschijnlijk al druk bezig was met zijn leven in kaart te brengen en overzichten te maken.

Heel toevallig raakten we datzelfde jaar in het gelukkige bezit van een prachtige tekening van de kunstenaar Ab Donkersloot die stuntte met deze tekening van Bowie. We konden hem nog even niet kwijt op een mooie plek en hij heeft anderhalf jaar moeten wachten ,maar drie weken geleden, echt zo bizar, hebben we hem eindelijk een mooi plekje in de kamer gegeven. Toen was ie er nog, inderdaad.

En nu is Glenn Frey ook dood. Voor degene die denken, wie? Een van de dragende krachten van de Eagles. Weer een stukje van mijn jeugd weg, zei DM mistroostig. Ja zo is het. Tuurlijk we worden ouder, dus onze helden gaan ook een keertje dood. Maar mag dat dan niet zo snel achter elkaar? Ik noem ze niet eens allemaal, maar ook Alan Rickman, een fantastische acteur had nog niet weg mogen vallen. Zijn aanwezigheid in films was gewoon garantie voor iets bijzonders.

We hebben al jaren het plan om de Eagles nog eens live te gaan zien tijdens een vakantie naar de VS en dat zal natuurlijk nu nooit meer gebeuren. Een besef waar we allebei even heel sip van werden. Ik prijs me gelukkig dat we ze in ieder geval een paar jaar geleden nog gezien hebben in Ahoy met het uitkomen van Long Road out of Eden. Ik neem mijn petje af voor een groep die zoveel heeft gedaan, meegemaakt, goed en slecht,  en dan in staat is na zoveel jaar zo’n waanzinnig goed album uit te brengen. Het was waarschijnlijk de laatste.

Ik hoop dat het tempo waarin ze momenteel bijzondere mensen van deze aardbol afplukken even stopt, januari is al een beetje een sippe maand maar zo wordt ie nog sneuer.

Godzijdank hebben we altijd de muziek nog, en die blijft.

Reden te meer om het leven nog meer te om armen en te vieren.

Lets Dance.