Efficiente Chaoot.

Ik sta in de keuken. Ik heb zin in een lekker koffietje met opgeschuimde melk. De melk staat in de kelder. Ik ruk de kelderkast open en ontdek nadat ik de fles melk heb gepakt dat ik de doos met dierenspullen die net binnenkwam nog niet heb opgeruimd. Meteen maar even doen dan.

Natuurlijk past het niet op de plank, we zijn groot verbruikers van kattenvoer met die gekke beesten van ons dus ik moet nogal duwen en verplaatsen van links naar rechts, maar vooruit, na tien minuten staat het op de plek waar het hoort te staan. Nou ja, een beetje dan. Met het opruimen van de kattensnoepjes zitten er drie van die –ik-sta-altijd-op-de-verkeerde-plek-dus-breek-mijn-nek-bijna-over-die- beesten- achter me mee te kijken wat ik aan het doen ben. Vooruit. Sinterklaas spelen met snoepjes is leuk.

Het konijnen voer moet ook nog worden opgeruimd in de schuur. Gut ja, die had ik ook nog geen eten gegeven dus ik open het hok om het etensbakje te pakken. Goor zit buiten en hij is zo doof en slechtziend als wat. Ik hou door het gaas een gedroogd banaantje voor zijn neus. Dat ruikt hij wel degelijk en hij huppelt op zijn manier naar het binnen vertrek.  Ik hoor aan het geluid waarmee Goor loopt dat hij weer iets heel groots en hards onder zijn pootje heeft zitten.  Die kan zichzelf niet meer goed schoon maken,  er zit af en toe allerlei rommel aan zijn pootje die hij als balast moet mee slepen.

Ik til hem op en draai hem om. Hij ligt nu als een baby op zijn rug maar dan kan ik mooi bij zijn pootje. Inderdaad een dikke bal van allerlei opgehoopte rommeltjes.  Even trekken en plukken. Hij kermt op zijn manier een beetje. Als je al zo oud bent als hij, gegokte leeftijd is ongeveer 9 a 10, echt wel bejaard dus, mag je best een beetje hulp krijgen. Hij mist Lara wel, zo sneu. Hij krijgt er alleen toch geen vriendinnetje meer bij, hij is echt te oud om de hierarchie zoals konijnen dat doen op een faire manier te bepalen. Het is niet anders. We maken het wel anders leuk voor hem.

In de gang staat de kartonnen doos waar in het dierenspul zat nog in het midden van de gang, ik jaag er een kat uit die er voor zich zelf al opgekruld een mandje van had gemaakt, ja dag vriendje, er liggen genoeg mandjes en dozen door het hele huis heen en maak de doos stuk. Met het terugzetten van de doos in de kelderkast valt mijn oog op een pak toiletpapier. Oja, toiletpapier was bijna op.

8 rollen, vier voor beneden en vier voor boven die ik op de trap zet om mee te nemen straks. Ik neem nu wel een risico, ik heb 1 viervoeter met een fetisj voor toiletrollen. Als ik ze te lang laat staan zijn ze allemaal geperforeerd en ik kan je vertellen dat dat geen succes is op het toilet als je dat niet verwacht.

Ik zet de rollen beneden in het toilet en ik zie de verjaarskalender hangen. Flut. Ik ben twee verjaardagen vergeten. Chaoot. Ook een trouwdag. Hmmm. Dom. Ok. Meteen maar doen want ik zie dat er nog vier verjaardagen aankomen die ik dan meteen ook maar schrijf. Ik huppel de trap op, in mijn kielzog een ettertje dat nu niet meer aan de toiletrollen kan komen, want die neem ik natuurlijk gelijk mee.

Op zolder duik ik in mijn kaartenkastje en zoek een aantal kaarten uit. Boven op het kastje ligt onze rode koningin te snorren en als ik tegen haar begin te kletsen gaat ze nog harder snorren en draait zich op haar rug. Ik moet even kriebelen hoor. De kaarten leg ik klaar op hekje en ik ga even lekker over het buikje kriebelen van mevrouw de koningin. Ik bedenk me dat er een was klaar is en trek die er gelijk maar even uit. Gatverdarrie. Een wollen trui is mee gegaan in de 60 graden was. Kak. Dat WAS een wollen grote trui. Nu is het een poppentruitje. Sorry DM. Heden overleden, trui, okergeel. Wollen truien en mijn persoontje, niet goede combinatie. Het schuldgevoel koop ik af door van de week nieuwe Katoenen Truien te kopen. Wol mag niet meer. Ze gaan allemaal dood bij mij. Sorry.

Er hangt ook al wat droog wasgoed op het rekje, ik ben nu toch bezig. Hup meteen vouwen en klaar leggen om mee naar beneden te nemen. Er ligt al een stapel beddengoed klaar om ook mee te nemen dus ik heb mijn armen vol met twee stapels was als ik naar beneden loop, voorzichtig stappen omdat ik imiddels niet meer kan zien of er nog iets ligt op de trap waar ik mijn nek over kan breken. Ja ik weet het, ik kan ook meerdere keren lopen maar dat doe ik natuurlijk niet.

Het bed moet nog opgemaakt worden, dat lag lekker te luchten in de frisse lucht. Dat vinden onze monsters ook leuk dus die helpen mij heel goed als ik het dekbed er in probeer te krijgen door er –natuurlijk- over heen te gaan wandelen als ik het heen en weer schud over het bed heen. Ik loop weer terug omhoog om de tweede lading was en mijn kaarten mee te nemen en leg het klaar op het bed om op te ruimen. Ik zet de ramen op een iets kleiner standje zodat er nog een beetje frisse licht in komt en jaag de ettertjes van het bed.

Ik sta even in twijfel. Die kaarten wil ik ook doen maar ja, die was opruimen is ook wel lekker. Ik trek alle kasten open en werk de was gelijk maar weg in de laden en kasten. Ik ben lekker efficient bezig vind ik zelf. Tevreden loop ik de trap af. Beneden leg ik de kaarten neer en plak gelijk de postzegels erop. Ik pak mijn adressenboekje en een pen en ga eindelijk zitten. 

Zal ik iets te drinken nemen? Ik draai me om naar de keuken, ha ja, dat was het, ik ging een lekkere koffie maken. De koffiemelk staat er nog braaf stilletjes te wachten en het apparaat is van pure pissigheid weer uit gegaan. ik zeg tegen de Sarista dat we het nog een keertje gaan doen. Pruttel pruttel. Tevreden kat op schoot en intens tevreden vrouwtje. Jummie.