Billetjes bloot.

DM dreigde met een eigen blog. Dat mag. Dat lijkt me dan wel weer leuk. Maar hij beloofde dat hij zich in zou houden als ik zelf met de billen bloot zou gaan. Ik heb daar even over na gedacht. Vooruit. Hier komt ie.

Ik vertel wel eens dat DM wat kwijt is. Dit keer was hij het niet kwijt. Nu was ik het kwijt. We zaten in de auto op weg naar de supermarkt. Geen muntje voor het karretje. Vet irritant. DM had wel een muntje dus die kreeg ik. Mooi. Opgelost. Boodschappen doen. Karretje terug en muntje terug. Ik wil in de auto dat muntje al terug geven maar dat kan niet want DM rijdt auto. Ja. Dus? Dan kun je dat muntje toch aanpakken?

Dat kan dus niet, mannen en multitasken gaat niet samen hoe kan ik het ook bedenken, dus ik moet dat muntje vasthouden. Dat werkt bij mij ook niet want dan raak ik het inderdaad wel kwijt. Dus ik dacht, ja echt waar, dat ik het toch terug had gegeven.

Volledig overtuigd en strijdend om ons gelijk zaten wij verder in de week te bedenken waar dat rottige muntje nu toch gebleven zou zijn. Ik bleef natuurlijk volhouden dat ik die had terug gegeven. (je voelt hem al, inderdaad niet dus maar dat komt zo)

DM ging uiteindelijk mijn tas leeghalen om zijn gelijk te halen. Dat is op zich al een groot risico want vrouwen weten wel wat je zelf allemaal wel in die tas stopt, maar een man weet dat niet en staat met zijn mond open te kijken wat ie allemaal tegenkomt in zo’n tas. Het viel dit keer mee want het was een klein tasje.

En ja wel. Na tien minuten die hele tas leeggetrokken te hebben, alles in zijn handen te hebben gehad van Labello tot portomonee tot kentekenbewijs toverde hij met zo'n triomfantelijke uitdrukking op zijn hoofd dat muntje uit het voorvakje. Ik beet op mijn lip want ik wilde bijna gelijktijdig zeggen dat ie dat er vast net in had gestopt om mij te overtuigen van Zijn Gelijk. Maar ik kon er niet omheen. Hij had gelijk. Ik had hem niet terug gegeven. Maar dat kwam wel doordat..nou ja. Ok. Laat maar.

Deze week ging DM onze lieve buurvrouw helpen met grofvuil te verplaatsen van huis naar buiten. ik had andere bezigheden dus ik kwam later. Het is donker als ik bij de buurvrouw aankom dus ik zie een hele stapel achter een auto liggen en omdat ik had bedacht (waarom weet ik ook niet maar dat had ik gewoon bedacht) dat het in een aanhanger zou zitten nam ik ook aan dat het achter de auto in een aanhanger zat. Binnen aan de wijn, kletspraatje over alle rommel en waar het nu lag. Opperste verbazing bij DM. “Aanhanger?? Waar zie jij een aanhanger??” Ik in volle overtuiging,” achter de auto”. Verwarring op het hoofd van DM. “Welke aanhanger? hij kijkt uit het raam.  Die aanhanger daar die maar om  de boom omheen is gegroeid??”DM gaat bijna dood van het lachen en ik trek de luxaflex open. Verdomd. Geen aanhanger te zien. “Nou,”probeer ik nog. “ik dacht het echt hoor…

DM: Je hebt gelijk. Ik zie dingen inderdaad niet altijd zoals ze werkelijk zijn. Je hebt in dit geval, excuus, tweemaal  helemaal, He-le-maal gelijk. Helemaal helemaal gelijk. Echt waar. Echt echt waar……

Ik geef je met alle liefde gelijk, en ik beloof je bij deze, eens in de zoveel jaar zal ik het heel hard uitroepen. Als jij me dan maar belooft dat je nu en dan je gympies in de koelkast zet en ze dan echt niet kan vinden. En , die enkele keer, als jij heel soms in de nacht denkt dat wij in de slaapkamer geen gewone deur maar een schuifdeur hebben (die we dus nooit gehad hebben) en de deurklink niet kan vinden. Je hebt gelijk. Echt waar.