Ik ben een beetje in de war.

We zitten op een terras, lekker in het zonnetje. In plaats van thuis te hangen hebben we besloten dat we deze ene avond pakken om te genieten van het zonnetje dat er nu is, de rest van de week wordt het pokhout weer dus nu genieten. Biertje, snoepen van wat lekkers en onderuit.

Ik ga even roddelen over onze medebezoekers van dat moment op het terras. Want dat is nogal uiteenlopend. Op de hoek van het terras zijn net vier meisjes gaan zitten, tussen de 14 en 17 jaar, apetrots dat ze genoeg centen bij elkaar hebben kunnen schrapen om samen wat te drinken op het terras. De trots straalt van hun gezicht af.

Recht tegenover ons zit een wat ouder stel. Ze roken allebei, de een echte sigaret, de ander zit aan zo’n achterlijke Shisha pen. Hij probeert waarschijnlijk te stoppen met roken.  Hij lurkt zo continu en zo stevig aan dat ding, dat het echt geen potje is. Zijn vrouw, vriendin partner, of wat dan ook,  steekt daardoor ook de ene met de andere aan, het  schijnt besmettelijk te zijn, dat als je rookwolkjes voorbij ziet komen,  je dan zelf ook meer gaat roken. Er trekt een vreemde lucht over het terras, maar wat vooral zo sneu is dat de man zo obsessief zit te roken en continu zijn mond, alsof hij een vissenkus geeft, naar binnen heeft getrokken.  Als je zelf in dat schuitje zit heb je er waarschijnlijk geen erg in, maar lieve mensjes die ooit willen stoppen met roken en denken hulp  te krijgen van zo’n stom ding.  NIET DOEN. Of je stopt, of je stop gewoon lekker niet met roken. Maak een keuze. (en sta er achter)

Het spul wat achter ons zit spant echt de kroon. Ik kan ze niet zien, maar het zijn een aantal mannen. De een loopt een verhaal te balken over vertraging met de trein. Verderop in het gesprek komt er nog een aanvulling. Het blijkt een vertraging te zijn met de trein naar Utrecht en dan ook omdat er “een achterlijke idioot” voor de trein was gesprongen. Hij vloekt, en tiert en de nare opmerkingen zijn niet van de lucht. Zijn hele dag liep in de war. De manier waarop hij praat vertelt ons dat hij geen moment heeft bedacht dat de vertraging natuurlijk vervelend is, maar degene die voor de trein is gesprongen het nog veel zwaarder heeft gehad voordat die zijn beslissing nam, dan deze vent zijn hele dag, of misschien zelfs zijn hele leven tot nu toe bij elkaar was. Empathisch vermogen zero.

DM en ik kijken elkaar aan. Wat een eikel. Als het gesprek na een tijdje ook nog op kappers komt, weten we het zeker.  Dit is een heel bijzonder ras. enig in zijn soort. Zeldzaam Stel. Met Hoofdletters.

Ging het nu echt over Kappers?  Ja echt waar, ze zitten een kwartier te lang te zemelen over kapsels. Verschillende modellen. En hoe je dat knipt. Waaronder een Mexicaans streepje. Wat, in vredesnaam, is een Mexicaans streepje? Een maffia streepje??

Ik was al van mijn pad, nu ben ik helemaal in de war.

Resume: We zijn dus stoer, roepen de meest idiote krachttermen, lopen te pochen naar elkaar, en daarna gaan we los op kappers. Kappersbenodigdheden, en kapsels. Duh.

Als ik ga afrekenen sta ik naast een van die halve zolen. Onnozele grijns naar mij.

Goed geknipt, dat dan weer wel.

Niets te zien van idioterie.

Grappig. Of sneu. Wat u wilt.

Zolang je je mond dus maar houdt kun je een hoop verbergen, natuurlijk wel met een Mexicaans streepje.