Het eerste kopje thee had ook al een leuke vraag maar deze is nog leuker. Tenminste, ik vind het wel grappig om over na te denken. Een niet nader te noemen theemerk - omdat het Pickwick is :) - niet altijd mijn eerste keus als het over echt pure lekkere thee gaat maar vooruit, in deze is hij wel leuk, heeft tegenwoordig vragen aan het theezakje hangen, en soms leidt dat tot leuke gesprekken.

Gister hadden we een vraag over naar welke planeet je zou willen gaan. Ik draai de vraag liever om, ik stuur twee mannen naar Mars, ze komen uit twee verschillende werelddelen en doen nogal dom. Mars is een rode planeet, met niet zo heel veel,  misschien leren ze dan eens te praten in plaats van rakketten of domme berichten te versturen.

De vorige vraag van vandaag was ook wel geinig, hoe moet jouw date eruit zien.

Op het moment date er niemand bij ons, maar hypothetisch gesproken dan.

Collega moest er even over nadenken en overwegend als we dan eenmaal gaan fantaseren, dan gaan we helemaal los, met Hannibal Lecter-achtige taferelen tot besluit. Je moet iets met die fantasie, sommige mensen gaan schrijven, maar elkaar aanvullen in details van het tafeltje tot aan de hunk(of niet)  die tegen over je zit kan hilarisch grappig zijn. Inderdaad, wij denken in plaatjes.

Bij deze tweede  ronde thee roep ik naar mijn collega dat de vraag dit keer is:  

Welk nummer absoluut niet in haar playlist mag ontbreken.

Ik moet even uitleggen wat daarmee bedoeld wordt aangezien zij geen Spotify of iets dergelijks heeft. Ik leg uit.

“Ah bedoelen ze dat.  Ik shuffle nog wel eens een nummer opnieuw. En ja ik weet het. Dat is dat nummer van die blinde man.  Over Rihanna”.

Blind? Wie? Welk nummer? 

Het grappige is dat ik onmiddellijk weet welk nummer ze bedoelt, maar ik laat haar even lijden want eigenlijk zou ik met wat ze vertelt niet moeten snappen wat ze bedoelt.

“Ja die ene, je weet wel,  hij leeft niet meer. “ 

Ik ben even stil. Uh? Hij leeft niet meer?  Ik graaf verder.

Ik kom met tips, nieuwsgierig wie zij denkt dat het is.

“Bedoel je Stevie Wonder? Die is wel blind, maar die leeft nog. Misschien Ray Charles? “

Ze kijkt me vertwijfelt aan. Aarzelt. Ik help verder. Nee dat is m niet.

Wel dood, ook blind maar geen nummer over Rihanna. Of wat daar op lijkt.

En bovendien ook wel een boefje, een beetje voelen aan de polsen van vrouwen om in te schatten hoe hun figuur zou zijn, maar dat terzijde. We graven verder. Ze weet nog iets. Er komt een aanknooppunt bij.

“Hij zat ook achter een piano.

Hm. Er zijn nu weer meerdere mogelijkheden. We schaven verder.

“Hij is wel echt dood. En blank. Niet donker”. Denkt ze.

“George Michael?” Nee die is het niet.

“Bedoel je dan Freddy Mercury?”.  Ik grijns. De lijdensweg gaat voort.

Ja hallo. die kent ze wel. Nee die is het ook niet. Ineens brand het lampje.

“Hij heeft ook zo’n grote bril op”.

Tadaaaa. We zijn er. Ik verlos haar uit haar lijden.

“Ooooooooooo” zeg ik.

“Die is niet dood hoor. Maar je bedoelt Elton John. En het nummer gaat niet over Rihanna, maar het was een nummer voor Diana. Lady Di. Je weet wel. Dat arme mens. Die in die tunnel. Affijn. Candle in the wind. Waar het origineel, lang lang geleden, nog oorspronkelijk bedoeld was voor Marilyn Monroe. “

We liggen slap van het lachen dat we via allerlei omwegen uiteindelijk bij de juiste uitkomen.

Maar we zijn eruit. We drinken zowaar zonder gestoord te worden door klanten onze thee op. Gelukkig is het theedoosje bijna leeg, want als je te veel van die doosjes gelijktijdig haalt, heb je steeds dezelfde vragen. We houden wel van variatie. In zowel thee, als in vragen.

Gauw nieuwe halen.