Een paar lange benen waar geen eind aan lijkt te komen en waar ik alleen maar van kan dromen, gehuld in van die prachtige lange suede laarzen, waar mijn plofkuiten never nooit in zouden passen ,en ook nog met een kleine bontafzetting stapt uit de auto en tilt van de achterbank een heel mooi meisje van de achterbank af. Popperige haartjes, prachtig toetje pijpekrulletjes, blauwe ogen en ze zou echt heel mooi zijn als ze niet zo lelijk zou kijken. Dat zit overigens in de familie want ook de mooie mama kijkt niet echt blij. Het is duidelijk, ze hebben er zin in vandaag.

Ik loop achter ze aan naar de ingang supermarkt. Alles wat beide uitstralen ziet er nogal exclusief uit en ze passen totaal niet in het beeld wat bij onze stad hoort. Lange Benen hoort met een bakfiets door Amsterdam te fietsen, cranberrysap te drinken met vriendinnen en in de middag zuchten bij Bikram Yoga dat het leven zo zwaar is.

Popje wil lopen maar mag dit niet van Lange benen. Inmiddels hangt Popje over de  schouder van Lange Benen een beetje te dreinen dat ze wil lopen, ze wil lopen ze wil lopen. Lange benen zet haar uiteindelijk op haar mooie laarsjes neer en kijkt haar dreigend aan. “ Vandaag ga je je netjes gedragen in de supermarkt, niet zomaar weglopen en dingen uit de schappen pakken”. Ik vang de blik van het meisje terwijl ze net doet alsof ze haar moeder niet hoort en wegkijkt. Ik glimlach even. Popje kijkt terug maar kijkt ook weer weg als ze ziet dat haar moeder haar blikt vangt en achter zich kijkt en mij ziet. Ze vervaardigt zich niet om terug te lachen, draait zich hautain weer om en daarmee zakt ze gelijk van een 8+ naar een -4. Niet teruglachen of geen contact maken met iemand die je vriendelijk aankijkt is bij mij geen punten scoren.

Lange benen pakt het handje vast van Popje en neemt haar dwingend mee. Mee nemen is meer mee slepen van Popje, want die gaat echt niet doen wat Lange Benen zegt. Ze lopen rakelings langs een diepe plas en Popje raakt bijna de plas. Lange Benen trekt haar gauw opzij.

“ Denk erom, straks is je jas vies”. De jas is wit. wellicht niet de meest handige jas voor een kind van ongeveer drie maar vooruit, ik ben misschien te praktisch.

Bij de groenten staan we weer achter elkaar. Er moeten gezonde quinoa (natuurlijk) met bietjes gegeten worden en Popje helpt pittig mee door alle groenten in het mandje te gooien. Dat er dubbele pakketten in gaan is dan weer niet de bedoeling en Lange Benen wordt nu echt boos. Ze heeft vast een nare dag gehad dat ze niet zo vriendelijk is maar ik kan me voorstellen dat Popje besluit om de geraspte bietjes ter plekke uit de verpakking te halen en over haar mooie witte jas heen smeert.

Bij de kassa staat Lange Benen aan een andere kassa en die heeft, doordat ze haar handen vol heeft even geen tijd voor Popje. Popje racet de winkel uit naar buiten, achtervolgt door luide uitroepen van een boze Lange Benen. Ik ben net iets sneller de winkel uit dan Lange Benen en spot Popje bij de plassen, aarzelend of ze daar met haar mooie laarsjes in zal gaan staan. Ik bedenk me geen moment en spring er met twee benen midden in. Het water spat op en ik voel de achter kant van mijn broek zeiknat worden. Ik zie een verraste lach bij Popje op haar gezicht komen en loop snel door. Als ik me omdraai zie ik Popje ook in de plas staan, lekker heen en weer stappend. Lange benen komt ook naar buiten en dat gezicht, die uitdrukking…….ik vind haar ineens  een 10+.