Plu

Ik heb het weer voor elkaar. Ik moet op zoek naar een nieuwe paraplu. Ik weet niet waar ik hem dit keer heb laten staan, het was nog wel zo’n mooie, een groene met een schattig hertje erop.  DM ontwaarde destijds de plu, keek mij meewarig aan en vroeg of ik daar nu echt mee ging wandelen. Ja. Ik vind dat leuk. Maar hij is weg. Pleitte.

Ik vermoed tussen de Blokker en de supermarkt ergens bij een balie laten staan. Ik ben ook helemaal niet goed in dingen vasthouden. Ik moet ze of in mijn zak, jas, hand of in een rugzakje dragen. Ook zoiets. Ik heb eigenlijk een bloedhekel aan tassen maar ja, ik moet iets met mijn spullen. Dus een rugzak is dan voor mij echt een super oplossing. Geen last van, handen vrij, super. Alleen niet zo diefstal veilig.

Dus voor onze reis naar China hebben we een superfantastischbeveiligde rugzak besteld in de VS. Die blijkt te worden verzonden vanuit China. Hm. Hadden we die beter daar op kunnen halen want na twee maanden is ie nog met de boot onderweg en gaat ie dus waarschijnlijk te laat komen. Het wordt dus een simpel rugzakje van de Decathlon met Kaatje erop. Doet het ook alleen moet ik iets meer opletten. En ok, hij is nogal wat kleiner. Ik kan hem niet volstouwen zoals ik die ander wel kan. maar dat heeft zijn voordelen. Dan moet je het doen met wat je hebt. Kan bijvoorbeeld opleveren dat je ineens boeken gaat lezen of spelletjes doet die je allang niet meer hebt gedaan.

Maar die plu baal ik wel echt van. Weer eentje. Ik denk dat ik er toch zo bij elkaar wel gemiddeld 1 per jaar kwijt ben. Dus dat zijn er op lange termijn best wel veel. Ok, daar zitten er ook een paar bij die niet ” Kaatje proef of stormproef “ waren. Ik ben wel eens wat rissig (daar is is weer :)) met open en dicht doen, niet trutten, dat moet meteen open, ja nu ja,  en dat lukt dan natuurlijk niet zoals ik dat wil, dan word ik ongeduldig en gaat het helemaal mis. Dat dus. 

Zelfs een stormparaplu, waarvan je zou denken dat ie dat aankan, not. Het was een ludieke ruil met een vriend, die mijn plu veel leuker vond dan die van mij, dus ik werd er nog beter van ook, zo’n stevige robuuste stormparaplu, hij overleefde het echter ook niet. Misschien hadden we die dag gewoon thuis moeten blijven, een normaal mens gaat zelf niet, noch met plu met windkracht 10 de deur uit. Wij wel ja, wij houden daar wel van. Pluutjes, zelfs deze, niet.

Met leedwezen denk ik aan mijn mooie hertje. Jammer hoor. Hij was zo leuk. Maar, ik heb een nieuwe op het oog. Een super leuke. Transparant. Kun je goed doorheen kijken en daar hou ik van. Kan ik alles blijven zien. Fijn.  Licht, het moet vooral licht zijn. Deze heeft ook nog mooie frisse groene blaadjes dwarrelend over de plu heen. Tof ding.

Ik weet niet hoe ik ga proberen hem weer mee terug te nemen want deze mag mee op wereld reis. Ik heb namelijk gezien dat het pijpenstelen regent in China, Bejing. Onze eerste stop. Ik weet hoe we zijn, nooit goed voorbereid, altijd de wegwerpcapuchonnetjes in de verkeerde koffer, regenpakken vergeten, speciale stopcontacten, waar we er al tig van hebben,  niet overgezet zijn uit de kleine koffertjes naar de grote, nou noem maar op, ik kan nog wel even doorgaan.

Maar nu weet ik het al. Ik heb me zowaar voorbereid. Het regent daar.  En ik heb straks een superleuk exemplaar! Hij mag dus mee. Als ie in mijn koffer past. Nu nog de vraag of ie mee terug komt. Ik laat het jullie weten.