Waarschuwing vooraf. Als je een niet zo heel sterke maag hebt: Lees dit dan niet of op een tijdstip dat je niet hoeft te eten. Sorry. Echt gebeurd. Niet verzonnen.

Ik heb mijn broodje net gekregen en er ligt zo’n heerlijk uitziende eiersalade op. Ik eet dit bijna nooit, maar in dit restaurant is dit zoooo lekker. Scharreleitjes salade op een lekker boterhammetje met zalige kruiden. Je krijgt dan zo’n bruin pistoletje met al het beleg aan 1 kant, waar ik eerst wat sla naar de andere helft van mijn broodje hengel, dan de helft van mijn eitjes er overgooi en dan nog probeer wat van het kruidentuintje er op te krijgen. Smullen. Onze drankjes zijn ook net gebracht, ik kan hier zo van genieten, het is een feest.

De zon schijnt zalig. We zitten bijna tegen november aan en we hebben echt nog op een terras kunnen zitten van de week. Er loopt een dame met een hond langs het restaurant, het is inderdaad zalig weer om te wandelen. Even later loopt de dame met hond langs ons tafeltje. Gezellig, die gaat ook wat eten of drinken.

Ze pakt een drinkbakje uit haar tas en vult dit met water uit een flesje wat ze mee heeft. Wat goed dat ze dat mee heeft. Ik kan hondje niet helemaal zien maar ik begrijp volkomen dat ie er blij mee is. Ondertussen ben ik op de helft van mijn broodje aangekomen, helemaal blij zit ik te genieten van mijn knapperige broodje met eitjes. DM zit ook van zijn broodje zalm te smullen. De dame bestelt iets bij de bediening en haalt iets uit haar zak.

Ik zie aan de wijze waarop ze het uit haar zak haalt dat het iets kwetsbaars is. Het lijkt wel of het warm is. Ze haalt het voorzichtig te voorschijn en legt het op tafel. Ze kijkt er een beetje vies naar. Het is bruin. En het zit in een doorzichtig zakje. Dat zal toch niet. Nee toch. Dat zal toch niet. Neeeeeee. Er. Zit. Een. Hondedrol. In Dat. Zakje. Echt waar. Ik vergis me niet.

En dat zakje ligt nu gewoon op tafel. Gatsiedarrie. Hoe kun je dat nou doen? Hoe kun je, in godsnaam, in een restaurant, een hondedrol, weliswaar in een zakje, gewoon op TAFEL leggen. Ik zit met afgrijzen te kijken. DM eet gewoon door, die heeft niet in de gaten wat er gebeurd maar ik ga het hem ook niet uitleggen. Ik heb echt een sterke maag, maar dit vind ik echt vies.

Besluiteloos kijkt ze naar het zakje. Ja muts. Dat had je buiten weg moeten doen. Waarschijnlijk nog lekker warm in haar zak gestopt en vergeten. Dat moet toch niet al te fijn voelen omdat zo in je zak te stoppen. Vriendjes van ons hebben van die mooie stevige papieren zakjes. voelt als bijna hout. Dat vergeet je dus niet. Die gooi je echt wel netjes weg. Daar waar ze horen. En dus niet op de tafel in een restaurant.

Wij zijn inmiddels uitgegeten en ik ga betalen. DM staat ook op en loopt naar de deur, ik moet even wachten op de bon voordat ik kan betalen en richt mijn blik weer op dat tafeltje. Ja, wat ga je daar nu mee doen? in de planten? onder tafel? Sufferd.

Ik zie dat de bediening met een dienblad aan komt en de dame ziet het ook. Ze grist het zakje van de tafel en stopt het snel in haar rugzak. De koffie en een boterhammetje voor de dame wordt geserveerd. Ik zie dat de hond boven op haar rugzak is gaan liggen. Ik mag hopen dat hij flink gaan staan, liggen, krabben en heel veel beweegt. Bovenop die rugzak. Dat. Zal. Haar. Leren.