Ik lig helemaal slap van het lachen. Als ik maandagochtend klaar ben voor de start om naar mijn werk te gaan rij ik vaak even via het werk van een vriendinnetje,  drink er een bakkie en praat we eventjes het weekend door.

Als die vertelt tijdens een slok koffie die ik neem dat een vriend van haar op haar werk niet meer praat over collega’s maar over “samenwerkers” spuug ik bijna mijn koffie eruit en kom niet meer bij. . Dat krijg je toch je bek niet uit? “

“Ik heb geen idee waar u het over heeft maar ik vraag het even aan mijn samenwerker? “

Jeuk jeuk jeuk. Maar er was er nog een die ik echt niet zelf had kunnen verzinnen. Let op. Komt ie:

Druk wordt gezellig. Dusssss.

“Fijn dat u nog hangt mevrouw, ja ik kon de telefoon niet oppakken, het is hier zo gezellig. “

ik veronderstel dat ik er ieder geval geen klanten mee naar binnen trek.

Ik verzin het niet.  Het is natuurlijk wel zo dat je aan een goede cursus best iets aan kunt hebben, ik weet alleen niet of dit nu de oplossing is voor al dat gestress en slecht communiceren waar we soms last van hebben.

Hier in huis vind ik ook nog een boek waar zeker zinnige dingen in staan. Maar je mag niet onder de lijn denken, want dat is negatief. Foei. Ik krab achter mijn oor. Hm…

Soms moet je ook realistisch zijn en kan het geen kwaad dat je even nuchter nadenkt en iedereen weer op een juist spoor zet. Als je dan serieus wel echt te veel onder die lijn denkt, heb je of iedereen om je heen even vet pech, pak een paar wasknijpers en hang je zelf of de ander een stukje hoger. ?

Ik moet gelijk denken aan onze echte eigen Tjakka goeroe, Emil Ratelband. Lopend over kooltjes en roepend dat die rare meneer Laden in het verre oosten een vrijheidsstrijder was met duidelijke principes werd hem niet in dank afgenomen, en kwam ie meer in het nieuws door zijn huwelijken, mogelijke brandstichting en weet ik wat hij nog meer gedaan had, dan door wat hij ooit verteld had,  terwijl hij bij tijd en wijle toch ook wel iets zinnigs had gezegd. Ten onder gegaan in de roem dus.

Ik heb zelf een paar goede cursussen gedaan waar ik wel iets aan heb gehad. Die beroemde spiegel heb ik ook gezien. Een super cursusleider die met veel gevoel voor humor voorbeelden gaf en ons oefeningen liet doen waardoor ik meerdere keren tijdens de cursus ontdekte dat ie me fijntjes uitlachte end wel degelijk gelijk had. Au. Ik weet het best hoor.

Ik ga te snel.  Ik denk te snel. Ik wil te snel. Dus heb ik een ontzettende hekel aan mensen die heel traag doen. Lopen. Heel bedachtzaam praten. Zeker als ze dan ook nog super interessant denken te zijn. Ik wil ze het liefst over dat punt heen helpen. Duwen. Dus ga ik nog sneller doen. Ik wil gas geven. En het liefst gister klaar. Ik weet het. Allang. Alleen: Soms heb ik er gewoon geen zin in. Om geduld te hebben. Al weet ik het. En volgens mij herkent iedereen dat wel. Dat je gewoon lekker effe dwars gaat lopen doen.

Ik vind nog een leuke:  “Kies je voor je gelijk, of kies je voor je geluk”.

Met andere woorden, zwijgen levert je soms meer op dan je gelijk halen. Dat is wel waar. Maar soms is het zooooooooo lekker om iemand te horen zeggen dat je gelijk hebt.

“Wat zeg je. Kun je dat nog een keer herhalen? Je hebt gelijk”.  Zalig.

In het boek wat ik op onze zolder vind staat nog een voorbeeld van een stel dat uit elkaar gaat omdat hij in vlaag van boosheid een lepeltje gooit wat hij niet meer opraapt en zij raapt het ook niet op. Dat lepeltje blijft dus dagen liggen. Pffttttt. Hallo. Waar gaat het over. Gaat niet meer alleen over een lepeltje hoor. Of gelijk krijgen. Dat is gewoon het optrekken van de Berlijnse Muur of het  IJzeren gordijn in een woning.

Ik hou wel van cursussen. Beetje uitproberen. Alleen dat van die “ Samenwerkers “ bekt niet en “gezellig” als alternatief voor druk is bij mij toch wel iets heel anders. Gezellig druk, of druk gezellig kan dan weer wel. Maar dat snapt iedereen. Daar hoef je geen cursus voor gevolgd te hebben.