“Wat? Sloom wijkje?”

 Ik snap er niets meer van. we zitten met heksendochter van vriendin een spelletje te doen. Het lijkt een beetje op Triviant maar dan zonder het bord en de vakjes die je moet vullen met alle kleuren. Bovendien zitten hier geen muziekvragen bij, daar ben ik meestal wel redelijk goed in, maar gaat het vaak over topografie/geografie en zo, helaas, dat ben ik ergens tussen chocola en de middelbare school onder weg verloren.

Niet mijn sterkste punten op school dus ik heb aardrijkskunde uiteindelijk maar gewoon lekkerlaten vallen. Rijtjes stampen met hoofdsteden ging nog wel maar toen we overstapten naar lengte graad, breedte graad, meridianen , Permafrost en Toendra’s dacht ik dat biologie –hoewel…erfelijkheidsleer was ook niet heel gemakkelijk- mij beter zou afgaan. En dat klopte.

Terug naar het spelletje. Een van de eerste vragen ging over landen die nabij Hongarije lagen. We lepelden er zo een aantal op, hoewel vriendin nog iets riep over Zweden maar volgens mij moet je dan toch best wel een serieuze wandeling maken wil je daar uitkomen vanuit Hongarije. Heksenkind zegt iets van Sloom Wijkje. We liggen helemaal slap van het lachen, Slowakije. Ze leest ontzettend goed al, maar dit soort woorden zijn dan toch best lastig.

Hier en daar moeten we het antwoord eerst horen voordat we de vraag begrijpen. Klapstad blijkt Kaapstad te zijn, en het antwoord op de vraag natuurwonder in Afrika moet natuurlijk de Tafelberg zijn. Ik veeg de tranen uit mijn ogen. We leren en passant ook nog even dat de cappuccino helemaal niet uit Italie komt maar uit Wenen. Dat wist ik echt niet. Wat een arrogantjes in Italie om daar dan trots op te zijn….(grijns)

Vervolgens kom je er ook nog achter dat de manier van leren van herhaling toch echt niet verkeerd was, want bij de volgende reeks vragen waar dezelfde vragen weer voorbij komen weten we de antwoorden wel goed te geven. We scoren punten bij heksenkind waarbij met name het ontcijferen van” pris van Us en iets met afgezet” hoge ogen gooit. Nixon is een lastig woord, maar hij is inderdaad afgezet en hij was ook nog van de VS, we moeten creatief nadenken maar dat maakt het eigenlijk nog leuker. Daarna komen we uiteraard nog bij die halve zool terecht die ook iets wil gaan doen in dat land maar dat staat los van het spelletje.

Ik maakte vroeger altijd spiekbriefjes op school, ik maakte ze steeds kleiner. Ik leerde het beste door het gewoon elke keer opnieuw op te schrijven. De spiekbriefjes had ik uiteindelijk niet nodig omdat ik het, nadat ik het voor de derde keer had opgeschreven, uit mijn hoofd wist. Ach leren, ik had er eigenlijk helemaal geen hekel aan, en nog steeds lees en leer ik graag.

Ik heb nog wel wat dingetjes op mijn lijstje staan hoor.  Tijd te kort en wensen te veel. Zangles, muziekles, leuke kookcursus, yoga- nee gaat niet helpen om braaf rustig te doen-  spaans, italiaans. En inderdaad, ik geef een heel erg ingekort lijstje.

Ok. Eerst maar mezelf folteren met op te snorren hoe dat ook nu weer zat met die meridianen en permafrost. Want nu zit het in mijn hoofd, en nu irriteert het me mateloos dat ik het niet meer weet. Grom. Mijn aardrijkskunde had gelukkig wel humor en zou zich nu waarschijnlijk een breuk lachen. Heb ik toch nog wat opgestoken.