“O, kijk nou Trees, ik krijg inzichten van de gele kleur. Nou dat moeten we proberen. Wat doet rood? Rood de kleur van kracht van het individu. Wat staat er bij groen? Effe lezen hoor meiden. Dat we daar rustig van worden en nog vriendelijker dan we al zijn. Dat hebben we nodig. Nou huppetee he meiden, we gaan naar binnen. Wat zeg je, dat het een stilte sauna is? Wat houdt dat in? O we mogen niet praten. Nou dan praten we toch niet. Dan gaan we fluisteren.” 

De voor mij nog onbekende dames barsten in klaterend gelach uit . Het geluid draagt heerlijk ver omdat de sauna op een vide zit, onder de trap zit het zwembad en het plafond is ook nog laag. Je hoort binnen in de sauna dus elk gesprek wat zich afspeelt, al hoef je om dit gesprek te volgen ook elders in het complex geen enkele moeite te doen. De hoogte en hardheid van de stemmen is voldoende om te wensen dat er een volume knop ergens zit waarmee je het geluid buiten laat. Ik zucht even, wetend dat het met de rust waarschijinlijk over zal zijn. Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en duik weg met mijn hoofd rustend op mijn armen, in de hoop dat ik het niet ga horen.

De deur slaat open en vier kakelende kippen komen binnen. Ik wil ze niet zien, ik kijk niet op.

Ik zat zo heerlijk zen te zijn, in die zalige rustige sauna. Na de komst van de kakelende kippen niet meer rustig. Ondanks verwoedde pogingen niet te praten, kunnen de vier dames niet stil zijn. Er moet gepraat worden. Ik herken dat wel een beetje. Als ik met vier meiden samen ben, zijn we ook niet rustig. Maar ik ga dan ook niet met vier meiden in een stilte sauna zitten.

Ik ga omhoog zitten. Ik mag nog vijf minuutjes rechtop zitten voordat ik eruit ga. Nu moet ik wel kijken, want ze blijven natuurlijk  kletsen. Dat trekt toch de aandacht. Er komt ondertussen een andere meneer binnen, die zijn handdoek ergens vandaan tovert. Ik zie de man binnen komen zonder handdoek en nu heeft hij ineens een handdoek. Volgens mij zit ik met een zichtbaar vraagteken op mijn hoofd. Waar vist ie die vandaan. Huh. Ergens een verborgen plekje waar je als kroketten bij de Febo een handdoek vandaan kan trekken. Lijkt me sterk.

Wel intrigerend. De man gaat liggen. O nee. Gaat toch niet liggen. Moet ergens anders liggen. Plekje was niet goed genoeg. Hij ligt. Nee hij ligt toch niet, hij moet een steun onder zijn hoofd vinden. Zoektocht door de sauna naar een steuntje. Man ga liggen. Wat een onrust.

De dames zijn van zacht fluisteren naar hard fluisteren gegaan. Het werkt aanstekelijk op de andere bezoekers. Stilte sauna is niet meer van toepassing en er wordt nu volop gepraat. Hmmm. Nog twee minuten en dan ga ik eruit.

Mijn oog valt op de borsten van een van de kakelende kippen. Ik heb er nooit erg in. Voordat mensen nu denken, ja daarom ga ik dus niet naar sauna’s, omdat er gekeken wordt. Dat is dus niet waar. Ik zweer je dat ik werkelijk niet zie hoe bloot iemand is, je bent allemaal bloot, dus dat valt gewoon niet op. Maar de borsten van de deze mevrouw zien eruit alsof er theekopjes in zitten. Heel bol aan de bovenkant en smal aan de onderkant. Die zijn echt niet echt.

Dat geeft niet, ik ben misschien wel de laatste die dat veroordeelt. Bij mij zit ook alles pas weer op de goede plek waar het 20 jaar geleden zat als ik op mijn hoofd ga staan.  Ik begrijp ook heel goed dat als je aan het powerliften bent met je oogleden dat het fijn is als daar een stukje vlees weg gesneden wordt. Als je er gelukkiger van denkt te worden, doe het vooral.

Ik hoef alleen niet. Ik hoef alleen maar aan Marijke Helwegen (overigens een heel aardig mens volgens mij) te denken en dan denk ik nee. Niet mooi. Ik heb nog een tijdje een filosofie aangehouden tegen alle extra rimpels en zwaartekracht:  elk jaar een kilo erbij.  Dan wordt je huid strakker door de extra kilo’s, en krijg je geen rimpels maar ja, dan ben ik op mijn 80e ongeveer 110  kilo en dat lijkt me ook geen strak plan. Conclusie: Kaatje, leg je er bij neer , wees gewoon trots op wie je bent, dat je uberhaupt nog op deze aardbol rond mag rondwandelen en stop met zeuren.

Ik ga er uit. Ik passeer de kakelende kippen die nu helemaal geen moeite meer doen om te fluisteren. De mevrouw met de theekopjes glimlacht me vriendelijk toe als ik half over haar heen klim om uit de sauna te komen. Over de inzichten tot de gele kleur kan ik niet oordelen, maar die groene kleur in de heeft in ieder geval wel effect.