Zeilbootjes

Eigenlijk heb ik van oorsprong zelf niet zo veel met zeilbootjes. Wel heel gelukkig dat we een aantal vrienden hebben die wel zeilgekken zijn hebben we al meerdere keren aan boord van zo’n klein bootje geslapen zodat je daarna de hele dag nog in je hoofd schommelt, ik vind het echt geweldig.

Ik hou van de vrijheid op de boot en het uitzicht ver weg. water. Altijd goed.

Helaas krijg ik DM niet mee voor een week te zeilen in verwegistan maar mij lijkt dat best leuk. We houden het dus vooral bij een dagje of een weekendje weg wat lekker overzichtelijk is.

Maar nu komt Sail zomaar weer naar Den Helder. Gekkenhuis. Die herinneringen van die prachtige statige boten gaan al heel lang terug. Toen nog, heel heel  lang geleden,  ik heel dicht bij het Noordzeekanaal woonde, verplaatsen wij onze halve keuken op een rots langs het kanaal om daar alle zeilschepen voorbij te zien gaan. Ik weet nog goed dat de puntige vormen van de stenen in mijn billen stonden na zo’n lange dag wachten.

Nog weer later, toen ik nog in een vlaag van waanzin lid was (dit is niet helemaal eerlijk hoor, ik zal er later nog wel eens over vertellen, verhalen genoeg) van een Reddingsbrigade tuften wij met ons oranje bootje dapper tussen die reuzen door, super interessant stoer kijken alsof we wisten wat we deden. Dat we bijna op zo’n reus knalden omdat we te veel rond aan het kijken waren vergeten we maar even.

De laatste twee keren dat Sail in Den Helder was hielp ik vrienden op de dijk met koffie te schenken en zag ik op de achtergrond de boten vertrekken met de Sail out. Een luxe koffiemachine die natuurlijk uiteraard op het moment supreme kapot ging en allerlei lekkere soorten koffie had moeten zetten leverde nogal wat onbegrip op,  mensen begrepen niet dat ik alleen maar koffie kon schenken uit een ordinaire thermoskan, bij gebrek aan beter snel gezet met van zo’n heerlijk ouderwets koffiefilterapparaat.

1 meneer begreep het echt niet. Hij bleef vragen, hij wilde toch echt een espresso. Ja, graag een espresso. Uitgelegd.  Een espresso graag. Nog eens uitgelegd. Nadat hij drie keer mij wanhopig had aangekeken waarom ik nu in vredesnaam niet op dat knopje ging drukken, schonk ik in hoog tempo de koffie in het plastic bekertje en keek hem lief doch dwingend aan.

“Als ik hem nu heel snel inschenk wordt t misschien vanzelf een espresso. Dag meneer. Fijne dag. “

Mijn collega’s voor 1 dag moest ik snikkend onder de bar vandaan vissen en de man was zo verbouwereerd dat hij zelfs nog betaald heeft voor het normale bakkie.

Dit jaar hoef ik niets. ik mag gewoon rondbanjeren en snoepen van al het lekkers dat er staat. Er is namelijk ook gelijk een foodtruckfestival. Ik hou zo van eten. Gelukkiger kun je me bijna niet maken.

O ja. Toch wel. De zee erbij. Zonnetje. Gut. Laten we die nu ook altijd dichtbij hebben.

Hm. Dit wordt weer heel zwaar. Ik voel het.

Resume....het was zwaar. Heel zwaar. :) :) :)